Rond de Porto Antico

Het vertrekpunt voor deze wandeling is de Piazza del Principe, op loopafstand van treinstation Piazza del Principe en is dus behalve met de auto ook goed bereikbaar met de trein. De wandelroute buigt af naar de Via Fanti richting het Stazione Marittima, en leidt dan naar de Via Gramsci, tot aan de Piazza Caricamento; een variant hierop is de route Via Prè - Via del Campo. Dan volgt een bezoek aan de tentoonstellingsruimte van het Porto Antico, waarna we richting het centrum terugkeren over de Via del Molo.

Palazzo Doria Pamphili of Palazzo del Principe

Dit paleis werd gebouwd in opdracht van Andrea Doria. Oorspronkelijk strekte het zich met haar fonteinen, tuinen en loggia’s uit vanaf de heuvel ertegenover tot aan zee en bezat zelfs een eigen scheepswerf.
De huidige residentie doet niet echt recht aan het gebouw. In de voorgevel valt meteen de elegante ingang op, het werk van Silvio Cosini, dat echter ontworpen werd door Perin del Vaga, aan wie admiraal Doria de gehele versiering van de residentie toevertrouwde.

De Florentijnse kunstenaar bewees dat hij dit vertrouwen meer dan waard was. Bewijzen hiervan zijn de appartementen van Andrea Doria: om te beginnen het atrium, verder de “Heldenloggia”  en de “Salon van de Val der Giganten”, de indrukwekkende ruimte waarin het beroemde portret hangt van Andrea Doria in admiraalsuniform van de pauselijke vloot, van de hand van Sebastiano Pombo.

De galerie bevat een serie magnifieke wandkleden die gewijd zijn aan de Slag bij Lepanto en vervaardigd zijn in Brussel tussen 1582 en 1591. Aan de zuidkant omlijsten een zuilengalerij en terrasvormige risalieten de tuin in Italiaanse stijl, door middel van een serie terrassen uit het eind van de zestiende eeuw. In het midden van het park staat de fontein van Neptunus, vervaardigd aan het eind van de zestiende eeuw door de beeldhouwer Taddeo Carlone, terwijl de Fontein van Triton ontworpen werd door Giovanni Angelo Montorsoli in 1543.

Ocean Terminal

Dit eclectische gebouw, de terminal van de grote transatlantische schepen, werd gebouwd om het hoofd te kunnen bieden aan de enorme expansie van de overzeese handel.

De restauratie van de vroege jaren ’90 gaf het gebouw haar volledige waardigheid en functionaliteit weer terug. Aan de binnenkant, opgedeeld in drie verdiepingen, verdient de dogezaal de aandacht, met haar “toeristische” fresco’s. In 2001 werd voor de ingang, tegelijk met andere restauratiewerkzaamheden, een fontein met een propeller van brons met een diameter van vierenhalve meter officieel geopend. Achter het Stazione Marittima vinden we de Ponte dei Mille, waarvandaan vroeger de stoomboten vol met emigranten richting Amerika vertrokken. 

Via Gramsci

De Via Gramsci, die ooit de Via Carlo Alberto heette en die zich uitstrekte over de huidige Via Adua, verbindt de paleizen, bijna allemaal achttiende-eeuws, met elkaar. Tegenwoordig staat de Via Gramsci in de steigers vanwege de aanleg van een metronetwerk.

S. Giovanni di Prè

Dit complex, gebouwd in 1180, zoals de gedenksteen onder aan de mooie, puntige klokkentoren zegt, bevat twee bedevaartplaatsen die zijn ontstaan uit de vroegere kerk gewijd aan het Heilige Graf: deze bevatte de zogenaamde resten van Johannes de Doper, die daarna naar de Cattedrale zijn gebracht.

Het was voor exclusief gebruik van Cavalieri Gerosolimitani die er direct via de loggia’s van de eerste verdieping van het complex binnenkwamen. In die tijd was het een conventieplaats, werd op elegante wijze gerestaureerd in 1508 en is tegenwoordig een expositieruimte. De kleinere kerk gaat men binnen door een romaans portaal in de zuilengalerij onder de rechterkant van de kerk. Deze kerk beslaat een gebied dat even groot is als het schip van de grotere kerk, en is op zijn beurt weer opgedeeld in drie gelijke kruisribgewelven. De grotere kerk is opgedeeld in drie schepen met elegante marmeren zuilen en bogen. De kerk bevat werken van Lorenzo De Ferrari, Bernardo Castello, en Giulio Benso. 

Via Prè

een alternatief voor de Via Gramsci, biedt met haar kraampjes en winkels de mogelijkheid echt in het hart van de stad te komen. Hoewel de naam verraadt dat deze zone weinig bewoond was in de elfde en twaalfde eeuw, zijn er toch wat middeleeuwse huisjes, die nog wat meer glans geven aan de bedrijvige sfeer als van een mediterraanse bazaar.

Porta dei Vacca of Porta di S.Fede

Tegen de zeventiende-eeuwse paleizen aan ligt de oostelijke opening in de verdedigingsmuur van de stad, die in 1155 werd gebouwd. De opening wordt geflankeerd door twee robuuste torens op een sokkel in de vorm van een hoefijzer. De torens worden met elkaar verbonden door een pad langs de muren met kantelen en decoraties en aan de binnenkant door een zuilengang.
De Porta dei Vacca is de ingang naar de Via del Campo, bekend door het beroemde lied van Fabrizio De André.
Hier vallen de elegante voorgevels van enkele adellijke residenties meteen op, waaronder het zestiende-eeuwse Palazzo Cellario en het Palazzo di Antonio Doria Invrea, gebouwd in 1540 en versierd met inmiddels verbleekte fresco’s. 

Goed leesbaar echter is de grafsteen op de zuil voor Giulio Cesare Vacchero, die werd beschuldigd van een samenzwering tegen de staat en ter dood veroordeeld in 1628. Iets verder staat de uit de middeleeuwen daterende Piccamiglio-toren.

Piazza Fossatello

Het uit 1158 daterende Piazza Fossatello werd herbouwd in 1540, tegelijk met de uitbreiding van het Palazzo van Cipriano Pallavicino, gekarakteriseerd door een gevel in maniëristische stijl.  De naam van de wijken van de Darsena herinneren aan de koloniën van de vroegere Trotse Republiek. Aan het complex, dat werd ingewijd in 1895, wordt op het moment gewerkt, wat al te zien is aan de installatie van de wijk Scio, aan de faculteit voor Handel en Economie. Prachtig is ook de wandeling over zee die begint en eindigt bij het Porto Antico. 

Via di Sottoripa

De consuls van de stad bepaalden hoe de voor winkels en kraampjes bestemde zuilengalerij van de Via di Sottoripamoest worden. Onder haar gewelven vinden nog steeds handelsactiviteiten plaats. Van de stationsterminal van de haven tot een voetgangersgebied: dit is geschiedenis voor het tegenoverliggende Piazza Caricamento, dat bevrijd werd van verkeer met de aanleg van een viaduct tussen de Via Gramsci en de Piazza Cavour.

Palazzo S.Giorgio

De overlevering beschrijft de gevangenis waar Marco Polo aan Rustichello da Pisa vertelde over zijn reis. Het ging om dit gebouw, dat vroeger het douanegebouw was en tegenwoordig de hoofdvestiging van de Havenautoriteit.

Op de restauratie in 1912 door Ludovico Pogliaghi volgde de nauwgezette restauratie van 1990, die het zestiende-eeuwse gebouw in haar volle glorie herstelde. Binnen vinden we de majestueuze Salone delle Compere, waar men allerlei waardevolle beelden en schilderijen kan bewonderen

Ancient Harbour

De restauratie van het Porto Antico staat op het conto van Renzo Piano. De angst over de toekomst van dit gebied, die veroorzaakt werd door het matige succes van de tentoonstelling over Columbus in 1992, bleek ongegrond. Dat is vooral te danken aan het Aquarium, de belangrijkste bezienswaardigheid van de hoofdstad van Ligurië en de op twee na meest bezochte educatieve ruimte van Italië. Met haar 6000 voorbeelden van 600 zeewezens, 61 bassins en een oppervlak van bijna 10.000 vierkante meter hoort het Aquarium tot de grootste vergelijkbare attracties van heel Europa. Onmisbaar is een bezoek aan de Grande Nave Blu, waar naast vissen en schaaldieren ook zeldzame reptielen en planten uit Madagaskar te zien zijn. Speciaal voor diverse tropische varensoorten is er een grote bol van glas en metaal, die werd ontworpen door Renzo Piano en in 2001 werd geïnstalleerd in de inham in de zee naast het Aquarium. 

Naast de uitgesproken levendigheid van restaurants en winkels is er nog een ander bijzonder succesvol project dat kenmerkend is voor dit gebied: de zogenaamde Bigo, het robuuste metalen bouwwerk dat een draaiende panoramalift ondersteunt. In de 4 paleizen van de Porto Franco vindt men kantoren en handelsactiviteiten. Het Porto Franco maakt deel uit van een complex dat al werd gebouwd in 1595, en de wijk Millo, waar het Museo Nazionale dell’ Antartide (Nationaal Antarctica Museum) is gevestigd. Dit museum beschikt over moderne multimediale hulpmiddelen, en deze expositieruimte toont de onderzoeksactiviteiten zoals die plaatsvinden op de basis van Terra Nova, het enige Italiaanse station op Antarctica. 

Het museum is gevestigd in het zalencomplex Cotone, samen met een moderne bioscoop met meerdere zalen en de Città dei Bambini (Kinderstad), de derde tentoonstellingsruimte van het oude Porto Antico: het Zee- en Navigatiepaviljoen. Hier vindt men oude voorwerpen en reconstructies die een beeld geven van het leven aan boord van een havenstad. In een zaal gewijd aan grote zeevaarders staat de kruik met de resten van Christoffel Columbus, die in 1877 gevonden werd in Santo Domingo.

Porta del Molo

Dit robuuste bolwerk heet ook wel Porta Siberia, en maakt deel uit van de vijftiende-eeuwse vestingsmuur. 
Deze belangrijke poort naar het havengebied was de plaats waar de invoerbelasting werd geïnd. Aan de binnenkant opende in 2001 het Museo Emanuele Luzzati, gewijd aan de beroemde schilder en decorontwerper, haar deuren.

Via del Molo

Achter de Porta del Molo, ligt de Via del Molo, die leidt naar de gelijknamige wijk die plaats bood aan de activiteiten rondom de scheepswerven. Grappig is het om in Genua een kerk gewijd aan San Marco, de beschermheilige van Venetië, aan te treffen. Deze werd gebouwd in 1173 en heeft aan de linkerkant een gedenksteen in laagrelief van de leeuw van San Marco, afkomstig uit de buit van de plundering van Pola. Aan de andere kant vinden we het vijftiende-eeuwse graanpakhuis met een door uitkomende grove stenen omlijste deur.

De Haven van Genua

Is de grootste haven van Italië en samen met Marseille de grootste haven van het Middellandse Zee-gebied. Het gebied bevat 19 kilometer aan dijken en 28 kilometer aan aanlegplaatsen, en strekt zich met haar containerterminals nog verder uit tot aan Voltri. U kunt hier een boottocht maken die vertrekt vanaf het Aquarium.